„Jesteś dobrym człowiekiem, masz jednak okropną wadę: brak ambicji. Jesteś zadowolony z tego, co osiągnąłeś, nieprawdaż? Ale ty nic nie osiągnąłeś, grzeczny chłopczyku. Dlatego nigdy nie będę mogła zostać twoją żoną. Bo ja nigdy nie będę zadowolona z tego, co mam. Zawsze będę chciała więcej.”
Tak mawiała do niego kobieta, którą kochał niemal od zawsze. Największym marzeniem Richarda było żyć z ukochaną, a także zamieszkać w Paryżu. Otilita (jak się później okazuje, tak brzmiało jej prawdziwe imię) była nieco bardziej ambitna – zawsze osiągała to, czego zapragnęła.
Richardo chciał zapomnieć o tej miłości, ułożył sobie życie, ale gdy niegrzeczna dziewczynka nagle wróciła, zapisał w swoich notatkach: “...nadal kochałem ją do szaleństwa. Sam jej widok uświadomił mi, że nawet wiedząc, iż każdy związek z niegrzeczna dziewczynką skazany jest na niepowodzenie, jedyne, czego tak naprawdę pożądałem w życiu z ową namiętnością, z jaka inni dążą do majątku, sławy, sukcesu, władzy, to posiadanie jej-ze wszystkimi jej kłamstwami, matactwami, egoizmem, zniknięciami.”
Czy uda im się? A może i tym razem jego miłość odejdzie w zapomnienie?
Książka pisarza peruwiańskiego pochodzenia, zdawała się być niezwykle trudna, wzbudzała skrajne emocje. Część z was pewnie znienawidzi główną bohaterkę, inni zaś będą ją uwielbiać. Zastanawiam się, czy istnieje miłość trwająca namiętnie ponad czterdzieści, pięćdziesiąt lat. I uznałam, że z czasem ona wygasa i nie jest tak silna jak na początku. W trakcie lektury poznajemy także całą mozaikę różnorodnych bohaterów, których losy wcześniej czy później będą ze sobą powiązane gęstą siatką zależności. A wątek psychologiczny często przedstawia wewnętrzne rozterki, dylematy i przeżycia Richarda.
Warto przeczytać tę powieść. Są w niej ukazane rozmaite wątki: historia, miłość, ból, choroba, śmierć, rozczarowanie… A koniec jest niezwykle zaskakujący.
Moja ocena: 7/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz